Vrijwilliger van de maand: Marco Gabriëls

Na meer dan vijfentwintig operaties besloten de artsen tien jaar geleden om de rug van Marco Gabriëls (54) op drie niveaus vast te zetten. Het gevolg was dat hij niet meer kon bukken en volledig werd afgekeurd. “Dat ik niet meer kon werken was één, maar die helse pijn was pas écht een ramp. De dokters zagen geen andere uitweg dan de dosis pijnstillers gaandeweg te verhogen van één naar maar liefst vijftien exemplaren per dag.” Na twee jaar lang met gigantisch veel pijn en haast uitzichtloos op de bank te hebben doorgebracht, was Gabriëls zo depressief en uitgeblust dat hij serieus overwoog om uit het leven te stappen.

Positieve flow

In een ultieme poging het tij te keren, besloot hij drie jaar terug om in een speciale kliniek cold turkey af te kicken van de medicijnen. Dat lukte – ‘sindsdien heb ik slechts af en toe een paracetamol genomen’ – en om zijn zinnen te verzetten pakte hij het vissen weer op. “Vroeger ging ik wel eens mee als begeleider bij visuitjes van een bejaardencentrum hier in de buurt.

Dan zag je die mensen volop genieten en verdween mijn pijn naar de achtergrond. Die positieve flow wilde ik weer voelen.” Gabriëls leefde op, ging wedstrijden vissen, werd clubkampioen van Geduld Brengt Vis uit Roosendaal en meldde zich bij deze hengelsportvereniging aan als vrijwilliger.

Mindfulness

“Werken is voor mij helaas geen haalbare kaart meer, maar als vrijwilliger kan ik mezelf wel nuttig maken door mijn ervaringen en kennis te delen. Na wat ik heb meegemaakt kan ik uit eerste hand de helende werking van de hengelsport – het is net een soort mindfulness – toelichten. Je mag best weten dat ik soms bijna met tranen in mijn ogen aan het water zit. Dan ben ik zo blij dat ik na alle ellende weer levensenergie heb gevonden en bijvoorbeeld nog kan genieten van een ijsvogel die op je hengeltop gaat zitten. Dat bijzondere gevoel wil ik zo veel als mogelijk delen met anderen.”

Steentje bijdragen

Als ambassadeur van de sportvisserij wil Gabriëls de hengelsport voor iedereen toegankelijk maken. “Dat is wat mij drijft”, zegt hij vol passie. “Of ik nou bij de ZomerVISkaravaan met de jeugd bezig ben om tuigjes te knopen, uit vissen ga met mensen met een beperking, beginnende sportvissers advies geef om ze op weg te helpen of bij de gemeente Roosendaal pleit voor de aanleg van speciale visstoepen (dit plan werd unaniem aangenomen; zelfs de Partij voor de Dieren was akkoord, red.).”

Gezien zijn lichamelijke conditie moet hij na een verblijf aan de waterkant wel een paar uur plat om te herstellen van de inspanningen, maar dat is het hem dubbel en dwars waard. “Het sportvissen heeft me zoveel gegeven, dan draag ik graag mijn steentje bij om daar iets voor terug te doen”

Share this post